Harvest

Tomatoes
in red, green and yellow,
they are soft, firm or mellow.

 

They have a sweet
and sweeter taste,
homegrown,
nothing goes to waste.

However though
gardening pleases,
you come across
drawbacks and diseases.

I don't give up,
I look and learn,
still have a great harvest,
courtesy of the garden fairy.

Copyrights @krisgoekint

 

Happy New Year

The next year is drumming
to enter the scene,
people are humming
'bout drops of good cheer.

Will they remember
their mediocre promise
of loving all people
when rushing back
to their deathboring office.

Please love one another,
dare differ opinions,
be straight in the heart
and mad like the Minions.

Be helpful to mankind
whatever the cause
for care don't be blind,
as time takes no pauze.

© Kris Goekint


Molen Wieken

Welke weg ik ook neem,
telkens sluit jij in mijn overvolle rugzak
een extra, verzachtend toetje.

Hoe hard ik soms wegloop
van mijn eigen vragen,
jij wacht mij altijd op
aan het eind van mijn pad.

Jij bent de wind
die met zachte bries
mijn molen doet draaien.

© Kris Goekint 2019

Red rain

Tracks,
of a tram, not a train,
before his eyes,
red rain.

Immediately surrounded
by a bystanders crowd,
he is cocooned
in a numbing cloud.

Awaiting professional
arrival,
the body switched
to mode of survival.

Grateful for the humain hearts
he went along for the ride
anxious for the van to depart,
he put his pain aside.

Gradually, luckily,
the red rain
fades away
along with the pain.

© kris goekint

Pioggia rossa

Binario
di un tram in città,
di fronte ai suoi occhi,
una pioggia rossa.

Il pubblico
lo circonda,
lui rimane intontito
come in una nuvola

Sta aspettando
l'arrivo dei sanitari
mentre il suo corpo
va in modalità sopravvivenza.

Grato per questi cuori umani
si lascia trasportare dalla corrente,
pregando che il veicolo parta,
dimentica il suo dolore ardente.

Per fortuna, poco a poco,
la pioggia rossa
svanisce,
insieme con il dolore.

Just the two of us

Ik ben
verbonden, verhakkeld,
verfomfaaid, verwaaid,
maar ik ben.
Ik vaar
op halve kracht
maar sta aan het roer,
ik vaar voor jou,
dag en nacht.
Lijnen in de lucht
van mensen die verdwijnen
met een verre vlucht,
hier
ben ik, hoor ik
bij jou,
thuis.

© kris goekint

Just the two of us

I am
bewuthered, bewildered,
bedraggled, dishevelled,
but I am.

I am sailing
at half speed
but still I steer the ship,
for you I am sailing,
every night and every day.

Lines in the sky
of people, disappearing
on a distant flight,
here
I belong,
with you,
I am
home.

On the road

Swiftly he is cycling through the days,
inaudibly the wind makes him forget
those acid memories.

In the station she is searching
the right platform
for the train direction home,
to him.

The train is on its way
and is due to arrive shortly
with the sun packed
pocket-size,
hence
even the roughest of winterdays
is turning into a
warm summer.

In viaggio

Spigliato lui pedala tra i giorni,
il vento silenzioso gli fa dimenticare
quei ricordi amari.

Nella stazione lei sta cercando
il binario giusto
per il treno verso casa,
verso lui.

Il treno è in viaggio
e arriverà tra poco
con imballato il sole
in versione tascabile
per cui
persino nella più rigida
giornata invernale
c'è comunque
un'estate calorosissima.

Birdsong

Birds are singing
their morning song,
I just woke up in a day
which half passed along.

The features so lovely
of this fantastic day
soften and ease
my longterm recovery.

Luckily there is you
every step of the way,
keeping me steady,
not leading me astray.

Together we will get there
although it might
take time,
two halves still make one,
allright.

Copyrights Kris Goekint

 

Feestfietser

 

Na het feest
fietsen en sporen
en je bent er geweest.

Woesj platsj boem klatsj
helpende handen
omringende warmte.

sporen zijn voor trams,
de fiets heeft zijn eigen pad.
En toch ...
wist ik dat.

Copyrights Kris Goekint

After the rain

I see white
but there's no snow,
I went for a ride
then the bike chose where to go.

Tears from heaven trickle,
tramtracks don't match bicycle.
The rain and shimmering
did the thing,
followed by shivering.

Biking is healthy
they say,
like a selfie
the bike went
its own way.

Copyrights Kris Goekint

04:32

Witte winternacht,
waken in vroege uren,
zombie-gewijs over daken gluren.

De klok vreet verbeten de tijd
tot het ochtend wordt
en het licht de nacht ietsje inkort.

Smeltzachte witte bui,
sneeuwschapenrui.
De landing was verwacht,
de sneeuw heeft ze liefdevol verzacht.

 

The little things in life

Kijk ik beneden,
zie ik beton,
hogerop is prachtig groen,
't zijn de kleine dingen die 't hem doen.

Het beekje stroomt
tussen het lover door,
de gedachte die dan komt
kijk, dáár ga ik voor.

Het leven is zo kort,
zoek niet wat er schort,
geniet van elk mooi moment,
soms word je door het gewone verwend.

Kronkelpad

Ben je de weg kwijt?
Laat mij er zijn voor jou,
altijd, alle dagen,
ook al weet ik dat je mij niets zal vragen.

Ben je het spoor bijster?
Laat mij samen met jou zoeken,
in de bochten en hoeken
van het kronkelpad.

Trede per trede,
soms met een traan,
liefst met een schaterlach,
stappen wij verder op het kronkelpad
van elke dag.

Perhaps Love

Misschien is liefde niet enkel

de geurende rozen in de siertuin,

ze is evenzeer de dikke distels in de wilde weide.

 

Het is misschien niet alleen

dromend over de regenboog lopen

maar ook donderslag en stortregen

bij heel heldere hemel.

 

Liefde krijgt soms

maar moeizaam vorm,

liefde is de stilte

én de storm.

Lentezuchtje

De zon breekt
dwars door het glas,
ondanks de regen genieten
als was het écht al zomer.

De tuin ontwaakt
uit haar winterslaap,
het zonlicht speelt een kleurenspel
tussen de lamellen.

Een voorjaarsstorm jaagt de illusie op,
de planten zwaaien in de wind,
van de stam tot in de top
terwijl de zon mij zomaar verblindt.

© Kris Goekint

Struisvogelblues

Ik klets niet uit mijn nek,
zingen doe ik ook niet,
geen gestemde banden
in mijn bek.

Door de band 
leg ik mijn kop
even neer, 
ik steek hem echter
niet
in het zand,
aan politiek
ben ik dus niet verwant.

Ik ben groot en log,
de kern zit in mijn kop,
je vindt me niet
in Kleine Brogel,
ik ben meer iets
van een natuurlijke vogel.

Maak me niet kwaad,
dan is het niet pluis,
ik ben een vogel
en héél héél struis.

Zoet of zuur?

Zijn herinneringen iets
wat je nog weet
of heb je het geweten
of misschien heb je het wel òp je geweten.

Herinneringen
kunnen hardnekkig blijven hangen,
ze komen in alle maten en kleuren,
soms zal je ze enorm betreuren.

Zwarte zijn het zwaarst,
die wil je kost wat kost wel kwijt.
Roze rijgen hele hartjes
en strelen je lijf geheel of in partjes.

Soms is daar Pandora met haar doos,
het deksel eraf
en de hele kleremikmak
gaat er onverbiddelijk weer uit.

Soms, heel soms,
ben je sneller dan Pandora
en kan het, voor zij ze opent,
dat jij de doos,
voorgoed,
weer sluit.

 

 

 

 

De rimpels op het water,
de kreukjes in het blad,
het zijn de kleine imperfecties
die ons net perfect maken.

 

 

 


copyrights @krisgoekint